Fordæmi barnamorða og kynþáttahaturs sótt í Tanach (Gamla Testamentið)

Það er nokkuð augljóst fyrir mér að fyrirmynd árása Ísraelsmanna er sótt í Tanach (Gamla Testamentið). Ritarar sumra rita Gamla Testamentisins virðast vera þess sinnis að guð þeirra, Jahve hafi þótt það áhrifarík refsing, að drepa frumburði andstæðinga sinnar heittelskuðu þjóðar. Í 2. Mósebók 11. kafla má lesa eftirfarandi um meint hugarfar Jahve:

"Þá sagði Móse: "Svo segir Drottinn: ,Um miðnætti vil ég ganga mitt í gegnum Egyptaland,og þá skulu allir frumburðir í Egyptalandi deyja, frá frumgetnum syni Faraós, sem situr í hásæti sínu, til frumgetnings ambáttarinnar, sem stendur við kvörnina, og allir frumburðir fénaðarins.Þá skal verða svo mikið harmakvein um allt Egyptaland, að jafnmikið hefir ekki verið og mun aldrei verða.En eigi skal svo mikið sem rakki gelta að nokkrum Ísraelsmanna, hvorki að mönnum né skepnum, svo að þér vitið, að Drottinn gjörir greinarmun á Ísraelsmönnum og Egyptum."

Ritari Sálmanna virðist líka meðvitaður um hugarfar guðs síns: Sálm. 78:51

"Hann laust alla frumburði í Egyptalandi, frumgróða styrkleikans í tjöldum Kams"

Þessu meintu björgunarverki Jahve, fagna svo Ísraelar og kristnir menn árlega með Páskahátíðinnni, þ.e. að plágan lét þá frumburði eiga sig (sleppa við dauðann) sem vissu af leyndamálinu góða, nefnilega að slátra lambi og bera blóð þess á dyrastafi híbýla þeirra. Orðið páskar merkir framhjáganga (passover).

 

 

Það má rekja þennan þjóðarrembing Guðs þeirra Ísraelsmanna allt til daga Abrahams sem við lærðum að lofsyngja í grunnskólum okkar kristinna í æsku - "Faðir Abraham", eins og ritað er í 1. Mós. 12. kafla.

Drottinn sagði við Abram: "Far þú burt úr landi þínu og frá ættfólki þínu og úr húsi föður þíns, til landsins, sem ég mun vísa þér á. Ég mun gjöra þig að mikilli þjóð og blessa þig og gjöra nafn þitt mikið, og blessun skalt þú vera. Ég mun blessa þá, sem þig blessa, en bölva þeim, sem þér formælir, og af þér skulu allar ættkvíslir jarðarinnar blessun hljóta."

Hér er ekkert lítið loforð á ferð í garð Ísraelsmanna. Drottinn hefur sem sé lofað að halda verndarhendi yfir Ísraelsmönnum og líka þeim sem fylgja þeim að málum. Ekki nóg með þetta. Drottinn Ísraelsmanna hefur líka haft í huga að þenja út landsvæði afkomenda Abrahams eins og lesa má um í 1. Mós 15. kafla.

"Á þeim degi gjörði Drottinn sáttmála við Abram og mælti: "Þínu afkvæmi gef ég þetta land, frá Egyptalandsánni til árinnar miklu, árinnar Efrat."

Ekkert smá landskiki sem Guð þeirra hefur ætlað Ísraelsmönnum, miðað við það sem þeir hafa í dag. Þeir eru bara rétt að byrja, þ.e. markmiðið er að ná landsvæði allt frá ánni Níl, Sínaískaganum, kannski Jórdaníu, en nokkuð örugglega Sýrlandi og Líbanon að ánni Efrat. Óljóst er hvort Drottinn hefur verið með í huga allan Arabíuskagann og helminginn af Irak.

 

 

 

 

 En á guð Ísraelsmanna alla sökina á þessum endalausu erjum Ísraelsmanna og Palestínumanna? Palestínumenn eru velflestir múslimir og trúa á guð sem þeir nefna Allah. Hvað segir guð þeirra Allah? Múslimir hafa sagt mér að Kóraninn sé skráður af Allah í gegnum einhvern engil (Gabríel).

Í 2. súru 85. versi er ritað:

 

"Hvort trúið þér einum hluta Ritningarinnar en afneitið öðrum? (Hér er átt við Gyðinga og kristna). Hver skyldu vera laun þeirra sem slíkt fremja nema smán í þessu lífi? Á Degi Upprisunnar dæmist þeim hin þyngsta refsing. Því Allah er eigi ókunnugt um gerðir yðar."

 

Í 3. súru 2. - 4. versi er ritað:

"Allah! - Enginn er guð nema Hann, hinn lifandi, hinn eilífi. Hann hefur opinberað þér Ritninguna með sannleikann til staðfestingar því sem á undan fór. Hann hefur áður opinberað Lögmálið og Fagnaðarboðskapinn mönnum til leiðsagnar, og kunngert skil góðs og ills. Þeim sem afneita opinberunum Allah verður þunglega refsað. Allah er almáttugur, og hegning er á hans valdi"

 

Sjáið hótanirnar í þessum tilvitnunum. - smán í þessu lífi - hin þyngsta refsing - þeim sem afneita opinberunum Allah verður þunglega refsað -.

 

Hvers konar guðir eða guð er þetta sem stór hluti mannkynsins trúir á? Ef Hann eða þeir eru svona gerræðislegir í hugsun, getum við þá ekki ályktað sem svo að allt stríð sé í raun vilji Guðs eða þessara guða?

 

Hvernig í ósköpunum eiga stjórnmálamenn eða friðarhreyfingar að geta haft áhrif á fólk sem hefur sýkt huga sinn og afkomenda sinna með slíkum hugsunarhætti sem fyrirfinnst í "heilögum ritum" þessa fólks? Ég get ekki séð neina leið til að koma þessu hugsjúka fólki til hjálpar. Við verðum bara að læra að sneiða hjá erjum þeirra og láta sem við vitum ekki af þeim. Það held ég að sé besta leiðin fyrir okkur Vesturlandabúa.

Heimsendir 21. desember?

Loksins segir áhrifamaður í flokki trúaðra eitthvað skynsamlegt í sambandi við heimsendaspár margra hinna minni trúflokka kristinna manna.

Það ber að fagna svona yfirlýsingum og líta á þær sem skref í rétta átt til að kveða niður áhrifamikinn fáránleika í kenningum trúaðra.

Kristnir skeyti engu um heimsendaspár

Hebreasögur über alles

Já, það má ekki hrófla við þjóðsögum Hebrea og skilningi lesenda þeirra á hlutverki meintrar útvalinnar þjóðar Guðs. Kristnir og Gyðingar trúa því enn að Guð þeirra, Jahve, muni vernda Gyðinga frá gjöreyðingu allra óvinanna sem umkringja "fyrirheitna landið".

Mér virðist nú samt allt benda til þess að Írönum og fleiri múslimaríkjum takist að þurrka út Gyðinga af því landsvæði sem kallast Palestína eða Ísrael. Ekki svo að skilja að ég haldi með múslimum, en ég get engan veginn fengið mig til að taka afstöðu með öðrum hvorum hópnum. Endalausar erjur þeirra í millum, allt frá dögum Abrahams, eru og verða bara þeirra mál sem okkur "kristnum" eða trúfrjálsum kemur einfaldlega ekkert við.

Trúuðum ber að afruglast

Trúaðir halda fast í siði og hefðir sinnar trúar sem eru ekki lengur í takt við siðferðisvitund samtímans.

Kristnir telja sig enn vera að gera góða hluti með því að gera ómálga börn að meðlimum safnaðar síns sem fyrst eftir fæðingu. Hvenæar á að skíra barnið?, er sjálfsögð spurning í hugum kristinna. Barnið hefur engan rétt til að segja nei.

Múslimir og Gyðingar telja sig enn vera að gera góða hluti með því að umskera drengi sem fyrst eftir fæðingu og marka þá þannig eigin söfnuði. Söfnuði Guðs eins og þeir skilja það. Trúlega spyrja múslimir og Gyðingar líka, hvenær á að umskera drenginn? Og finnst ekkert sjálfsagðara. Barnið ekkert spurt.

Þessi dæmi sýna að trúaðir eru ruglaðir. Þeim ber að afruglast.

Siðferðisgildin ekki horfin

Fyrirmyndar Filippseyingar

Þó að Filippseyjar séu, eins og mörgum er kunnugt, griðland barnaníðinga kaþólsku kirkjunnar víðs vegar í okkar siðmenntaða heimi, finnst þar auðtrúa fólk sem telur sig þurfa að taka þátt í píslum Jesúsar til að bjarga heiminum frá glötun.

En barnaníðingarnir iðrast ekki nóg til að láta krossfesta sig í þessu krossumprýdda landi.

Gæti dregið úr fótameini presta

Já, ýmislegt kemur upp í dymbilvikunni hjá okkur kristnum. Kannski gæti það komið í veg fyrir ótímabær fótamein presta, ef biskupar t.d. tækju upp þennan sið Jesúsar sem kristnir hafa ekki haft svo mikið í hávegum hingað til.  Þessi fótur er bæði bólginn og illa farinn, sýnist mér.

Við karlar myndum örugglega sækja meir messur ef presturinn okkar kíkti á tærnar á okkur og skvetti örlitlu af vatni á þær í leiðinni. Kitlandi tilhugsun. Og konur. Af hverju ekki að kíkja á tærnar á konum líka, því þær eru líka menn í dag?

 

Páfi þvoði fætur 12 presta

Trúarfíknin flækir afstöðu biskups

Mér þykir mjög dapurlegt að sjá þessa afstöðu biskups, herra Karls Sigurbjörnssonar, er hann telur það íþyngja trúfélögum og ganga gegn hagsmunum barna, ef þau fá ekki að njóta þeirrar viðteknu venju að fylgja trúfélagi móður frá fæðingu.
Við höfum gengið í gegnum hægfara breytingar í trúmálapólitík, sem íþyngt hefur trúfélögum og gengið gegn réttindum trúaðra.
Sem dæmi má nefna löggjöf um opnunartíma verslana á helgidögum. Það tíðkast ekki lengur að sjónarmiðum trúfíkinna sé fylgt eftir hvað varðar að ekkert verk megi inna af hendi á helgidögum.
Ekki er lengur amast við svínakjöts-, hrossakjöts-, eða blóðmörsáti þegna þjóðkirkjunnar, þó svo að aðrir trúsöfnuðir haldi enn meðlimum sínum í viðjum hvað "óhreina fæðu" snertir.
Þá má minna á lit brúðarkjóla við giftingar innan þjóðkirkjunnar. Það er ekki lengur amast við því af hálfu presta, að spjallaðar meyjar geti gift sig í hvítum kjól.
Ekki er lengur amast við því að hjón séu ekki sömu trúar innan þjóðkirkjunnar við giftingarathöfn.
Þannig hefur þjóðkirkjan og aðrir trúsöfnuðir þurft að gefa eftir í tímans rás fyrir breyttu viðhorfi tíðarandans.
Mormónar gáfu út opinbera yfirlýsingu á 8. áratug síðustu aldar, að svertingjar í Norður-Ameríku væru jafn réttháir og aðrir þegnar ríkisins. Áður töldust þeir eins og indíánar ekki "delightful".
Hommar og lesbíur hafa í auknum mæli fengið aukinn rétt til að teljast til Guðs barna eins og önnur mannana börn.
Þannig má telja upp fjölda dæma um hve afstaða trúfíkinna er æ meir að missa tökin á alþýðunni, sem sífellt leitar að meira frelsi til hugsunar og athafna.
Biskup segir ennfremur skv. frétt Mbl.: - Þá sé hætt við að það fyrirkomulag sem lagt er til í frumvarpinu verði flókið í framkvæmd, enda engin ákvæði um það hvernig skuli farið með ef foreldrar barns verða ekki sammála. "Viðbúið er að skrásetning barns verði útundan og staða barnsins verði tilgreind utan trúfélaga."

Því er lögð til eftirfarandi breytingatillaga: "Í stað síðustu setningarinnar: "Fram til þess tíma verður þessi staða barnsins ótilgreind." komi: Ákvörðun þess efnis skal liggja fyrir þegar nafn barns er skráð, ella verði það skráð í trúfélag móður."

Hér virðist mér biskup snúa hlutunum á haus og vilja gera einfalt mál flókið. Auðvitað væri einfaldast að í frumvarpi innanríkisráðherra um skráð trúfélög yrði gert ráð fyrir þeirri einföldu reglu að börn megi hreinlega ekki skrá í trúfélög innan 18 ára aldurs. Ekki þætti trúfíknum það góð venja ef börn fylgdu sama stjórnmálaflokki og móðir eða foreldri, en gætu svo við kosningaaldur ákveðið sjálf í hvaða flokk þau ganga.

En ég get hins vegar verið sammála afstöðu trúfíkinna, að þynna ekki lög um skráð trúfélög um of og gera þau álíka útþynnt og lög Svía, sem heimila mönnum að skrá félag um sjálfsagðan rétt manna til að afrita og dreifa hindrunarlaust það sem þeim sýnist á internetinu. Þarna er um fáránlega útþynningu að ræða sem ég get ekki enn verið sammála. Kannski er einhver kreddufesta hið innra með mér, líkt og hjá trúuðum í þessum efnum?

Veruleg þáttaskil í trúmálapólitík

21 spora kerfið

Nú í dymbilvikunni er ágætt að velta því fyrir sér hvers vegna við erum trúuð og hvort við getum ekki gert eitthvað í því til að losna við þá trúarfíkn.

21 spora kerfið

Til að losna við trúarfíkn má nota eftirfarandi skref til að losna við fíknina.

1.      Ég viðurkenni fyrir sjálfum mér að ég er haldinn trúarfíkn.
2.      Ég viðurkenni fyrir öðrum að ég er haldinn trúarfíkn.
3.      Ég geri mér grein fyrir að trúarfíkn mín hefur dregið úr hæfileika mínum til að hugsa sjálfstætt, hvað varðar framvindu lífs míns.
4.      Ég geri mér grein fyrir að trúarfíkn mín leiðir til þess að ég reyni að hafa áhrif á börn mín og annarra til að ánetjast trúarfíkn.
5.      Ég reyni til að byrja með að hugsa um að hugmyndir um guð eða guði sem settar hafa verið fram í árhundruði og árþúsundir eru einungis mannanna verk.
6.      Ég reyni að átta mig á því að líf er til án trúarfíknar.
7.      Ég rifja upp af og til hversu lífið er undursamlegt og tilurð þess ráðgáta sem menn eru sífellt að reyna að leysa.
8.      Ég rifja upp hversu tilurð jarðar, tungls, sólar og allra þeirra sóla sem við sjáum og köllum stjörnur, ásamt öðrum plánetum, er spennandi ráðgáta fyrir manninn til að leysa á mínum tíma og í framtíðinni.
9.      Til að losna við trúarfíkn verð ég að temja mér að hugsa öðru vísi en ég hef gert áður.
10.  Ég ven mig af þeim óvana að segja „Guð hjálpi þér“.
11.  Ég ven mig af þeim óvana að spyrja aðra „Hvenær á að skíra barnið“?
12.  Ég ven mig af þeim óvana að hugsa um að „Guð hjálpi mér“.
13.  Ég reyni að gefa börnum mínum nöfn sem ekki byrja á guðaheitum eða eru nöfn á fornum guðum, svo sem Þór, Sif, Freyja, Óðinn, Guð, Krist, Ægir o.s.frv.
14.  Ég forðast að spyrja börn „Hvenær verður þú fermd/fermdur“?
15.  Ég forðast að bera eða hampa trúartáknum, svo sem með skrautmunum eða klæðnaði.
16.  Ég reyni að leiðbeina fólki höldnu trúarfíkn eins og ég til að átta sig á alvarleika trúarfíknar.
17.  Ég tel þó rétt, til að halda friðinn, innan vina og fjölskyldu, að þiggja boð í skírnar-, umskurðar-, fermingar-, giftingar- og greftrunarathafnir þeirra sem eru mér nánastir.
18.  Ég reyni að forðast virka þátttöku í athöfnum trúaðra, eins og sálmasöng, bænastundum og notkun helgitákna.
19.  Ég lít á alla trúaða sem hjálparþurfi en ekki sem óvini.
20.  Ég geri þó greinarmun á trúuðum og ofstækistrúuðum.
21.  Ég geri mér grein fyrir að lífið er ekki bara leikur, heldur líka dans á rósum.

Gleðilega framhjágöngu (páska).

Nú er tími nauðungarhjónabanda, en.....

ungir múslimir virðast í æ ríkari mæli færast undan vilja foreldra sinna og hinna sterku fjölskyldusiða sem skylda ungmenni til að giftast/kvænast innan fjölskyldu sinnar.

Ég rakst á eftirfarandi frétt í 'gratisavisen' Urban í gær, 24. júní 2011. Þar segir m.a. að ungmenni hræðast sumarfrí í skólum sem byrja einmitt um þessa helgi í Danmörku. Ástæðan er, boð um sumarferð til upprunalandsins þar sem þeirra bíður þvingað hjónaband.

Rehabiliteringscenter for Etniske minoritetskvinder i Danmark, RED  hefur sem markmið að hjálpa konum/pörum af erlendum uppruna sem flýja undan þvingunarhjónabandi og/eða ærutengdum refsiaðgerðum af hálfu fjölskyldu eða safnaðar.

Til RED hafa 50 ungmenni snúið sér á fyrsta ársfjórðungi þessa árs og stefnir í metfjölda miðað við árin á undan, en árið 2010 leituðu 155 til þeirra, 2009 voru það 131 og árið 2008 um 88.

Af þessum tölum má sjá að unga fólkið, sem elst upp í grunn- og framhaldsskólum meðal danskra barna, vill að sjálfsögðu lifa við sama frelsið og þau.

Ekki veit ég hvort álíka hjálp bjóðist ungmennum í svipaðri stöðu á Íslandi, en ég tel fulla þör á því að við Íslendingar gerum okkar besta til að veita þessu unga fólki álíka aðstoð.

Sú þvingun sem Kaþólska kirkjan og Evangelíum Lútherska hefur stundað í gegnum aldirnar er nánast horfin úr nútúma samfélagi Vestrænna landa, þó enn finnist álíka dæmi innan safnaða eins og Amish people í Ameríku og fleiri minnihlutahópa sem enn halda í gömul gildi sem nútímafólk telur úrelt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Hér fyrir neðan eru myndir af innihaldi greinanna á þessari opnu ef einhver hefur áhuga.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Anita Johnson segir frá því hvers vegna ungt fólk leitar til R.E.D. Hún skiptir þessu fólki í tvo hópa. Sá fyrri kemur frá menntuðum foreldrum þar sem börnin átta sig sjálf á því hvert stefnir. Hinn hópurinn er á kvennadeildinni, sem kemur frá ómenntuðum foreldrum, atvinnulausum sem lifa á framfærlslu hins opinbera og búa við ótrúlega frumstæð uppeldisskilyrði sem tíðkuðust í upprunalandinu fyrir tugum ára.

Oft eru það stúlkur á táningaaldri sem laðast að drengjum og telja að þær geti ráðið þessu sjálf, en upplifa svo skyndilega og jafnvel án fyrirvara að búið er að ákveða hver verður maki þeirra.

Foreldrar beita bæði andlegu og líkamlegu ofbeldi. Skipta sér af því hverja stúlkurnar umgangast. Elta þær í verslunarferðum. Skipta sér af klæðnaði þeirra. Í sumum tilvikum loka þær inni, meina þeim aðgang að farsíma og interneti og í versta tilfelli ásaka þær fyrir að vera lauslátar. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hamed er 20 ára gamall og hans bíður þvingunarhjónaband eftir rúman mánuð. Fjölskyldan er búin að undirbúa hjónabandið í 2 ár og Hamed er lofað bíl, íbúð og verslun til að afla væntanlegri fjölskyldu tekna.

En Hamed er stunginn af. Kominn í felur þar sem íbúðin er útbúin skotheldu gleri, viðvörunarkerfi og lögreglan í námunda ef ærurefsing fjölskyldunnar er yfirvofandi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hamed vill sjálfur ákveða hverri hann lifir með. Hann getur ekki hugsað sér að búa með 'eigin kjöti og blóði', þar sem hann hefur lifað frjálsu kynlífi hingað til og kærir sig ekkert um svona ráðahag. Að auki þýðir þetta fyrir hann að hann verður að bíða þangað til brúðurin verður 24ra ára, því Danir hafa sett svokallaða 24ra ára reglu til að draga úr þvingunarhjónaböndum af þessu tagi.

Fyrst þegar brúðurin er 24ra ára getur hún flutt til Danmerkur og sótt um dvalarleyfi. Ég hef grun um að einn vinnufélagi minn 34ra ára, hafi einmitt þurft að giftast einni 24ra ára fyrir 2 árum og eiga þau nú von á sínu fyrsta barni. Áður var hann tiltölulega frjáls og var m.a. í ástarsambandi við einstæða danska móður, en nú virðist hann meira háður foreldrum sínum sem eru án atvinnu og lifa á bótum frá sveitarfélaginu, kæra sig ekki um að læra dönsku.

Mannfjöldi eftir uppruna