Fjölgun trúfélaga frá 1991 - 2011 á Íslandi

Trúfélögum hefur fjölgað úr 14 í 36 síðustu 20 árin. Kristnum trúfélögum hefur fjölgað úr 12 í 28 á sama tíma.

Athygli vekur að hinum eldri söfnuðum hefur vaxið fiskur um hrygg að höfðatölu eða um rúm 20.700 á meðan fjöldi meðlima í 22 þeirra nýrri safnaða er aðeins tæp 3.500.

Eins og sjá má af þessari samantekt, er meðlimum Þjóðkirkjunnar á Íslandi að fækka all verulega eða um 1.166 að höfðatölu síðustu 10 árin og eru nú 77,64% þjóðarinnar eða rétt rúmir 3 af hverjum 4.

Nokkrir aðrir kristnir söfnuðir eiga líka í erfiðleikum eins og Sjöunda Dags Aðventistar en þeim hefur fækkað frá 1991 úr 769 niður í 723 árið 2001 en aðeins bætt við sig í lok ársins 2010 í 760.

Kirkja Jesú Krists hinna síðari daga heilögu, eða Mormónasöfnuður, virðist hafa náð hámarki hér á landi.

Vottar Jehóva virðast bæta við sig hægt og bítandi og hafa betur en Krossinn og Vegurinn og ná trúlega S.D. Aðventisum að nokkrum árum liðnum.

Fríkirkjan Kefas og Íslenska Kristskirkjan hafa einnig bætt við sig síðustu 10 árin og ómögulegt að spá um framtíð þeirra, en mig grunar að fjölgun verði ekki veruleg næstu árin.

Catch The Fire (CTF) er einn af nýjustu kristnu söfnuðunum sem hefur m.a. það að markmiði að vingast við múslimi. Spennandi verður að fylgjast með árangri og vexti þessa safnaðar.

Meðlimir í Búddískum söfnuðum eru orðnir 1.163 sem segir nokkuð um sinnaskipti gagnvart skilgreiningu á guðdómnum og hve auðveldlega Íslendingar venjast siðum Búddista.

Meðlimir í múslimskum söfnuðum eru nú um 644, þ.e. rúmlega hálfdrættingar á við Búddíska söfnuði. Menningarsetur múslima á Íslandi telja nú 274 sálir en Félag múslima á Íslandi telja nú 370 sálir.

Rússar og Serbar eru um 645 sem halda enn í trú og siði sinna upprunalanda.

Hópur sá sem Hagstofa Íslands kallar "Önnur trúfélög og ótilgreint" hefur stækkað úr 1.505 í 18.869 síðustu 20 árin og eru um 5,93% þjóðarinnar, en hvernig hann er samansettur vita trúlega fáir.

Utan allra trúfélaga eru nú um 14.091, um 4,42% þjóðarinnar, eða þriðji stærsti hópurinn skv. þessum tölum.

Að vera kona í Jemen

Eftir lestur bókarinnar Min arabiske rejse, eftir Ninu Rasmussen, langar mig að birta lesendum smá þýðingu úr henni sem lýsir nokkuð hlutskipti kvenna í þessu landi sem heltekið er af "menningu" múslima á fremur afturhaldssaman máta.

Nina fer alein í þessa ferð um 67 ára gömul í þeim tilgangi að kynna sér siðvenjur Jemena og hvernig kona frá Danmörku upplifir þær frá sjónarhóli konu.

Ég leyfi mér að birta hér tvo lauslega þýdda úrdrætti sem lýsa nokkuð því sem hún upplifir:

"Þeir höfðu rétt fyrir sér á hótelinu. Það hefði verið nóg að mæta kl. 9 á leigubílastöðina. Við lögreglueftirlitið fyrir utan borgina Taiz varð ég að sýna ferðaheimild mína áður en bíllinn fékk að halda áfram. Það var í fyrsta sinn sem hæðst var að mér í leigubíl. Að ég sat frammí við hlið ókunnugs manns kom upp um mig. Það myndi jemensk kona aldrei gera. Konur sitja alltaf sem aftast í bíl. Hvað aldur snertir hefði maðurinn getað verið eiginmaður minn en hrukkót andlit hans og gamall gauðslitinn jakki stungu í stúf við dýran kufl úr sléttu silki með bláum útsaumi og glitrandi smásteinum á ermunum. Jemenar taka eftir þannig löguðu. Aumingja maðurinn naut þess greinilega ekki að sitja svona við hliðina á mér. Hann vatt upp á sig, iðaði og reyndi að gera sig eins fyrirferðalítinn og hann mögulega gat. Það var öðruvísi en í Íran þar sem allir höfðu gaman af í þau fáu skipti sem karl og kona þurftu að deila með sér framsæti. Hér í Jemen er kynjaskiptingin svo rótföst að flestir karlmenn kæra sig ekkert um að vera í návist kvenna. Í samræmi við hjátrú múslima er kvenkyn hættulegt fyrir karlmenn. Í augum þeirra trúuðustu er aðlaðandi kona aðeins tákn þjáningar og söknuðar. Það hjálpar talsvert að halda konum inni eða hafa þær huldar mörgum kuflum, slæðum og klútum. Kona er ekkert annað en eitthvað sem fæðir karlinum börn og gætir húss og heimilis. Allt sitt líf má hún aldrei kynnast öðrum karlmanni en þeim sem hún er gift. Mig grunar að það sé vegna þess að karlarnir eru ömurlegir elskendur sem eru hræddir við samanburð, en það er bara mín ágiskun. Aftur á móti held ég að konur bæti sér upp skort á kynlífsreynslu með því að tala meira óþvingað sín á milli um sína menn en við gerum hér á Vesturlöndum."

Og áfram heldur Nina að lýsa því sem kemur henni fyrir sjónir:

"Á þjóðhátíðardaginn eru hótel í Aden sem liggja að ströndinni full af glöðum Jemenum. Það er eingöngu vegna velvilja starfsfólksins að ég fæ myglulegt kjallaraherbergi á Elephant Beach Resort. En hvað skaðar það þegar hótelið hefur tvær sundlaugar og baðströnd? Ég hef brugðið mér í bikini og er á leið út að sundlaugunum sveipuð kjólnum. Þegar ég kem að laugunum sé ég að það eru drengir í annarri lauginni en karlmenn í hinni. Í smá tíma læðupokast ég með handklæði hótelsins yfir öxlum mér þangað til það rennur upp fyrir mér að ég get hvorki notað laugarnar né ströndina. Úff, ég sem hef borgað jafn mikið og karlmennirnir fyrir hótelgistinguna. En að láta sér detta í hug að fara í sömu laug og karlmenn er ósiðlegt og að vera í bikini er líkt og að vera nakin. Inni í stórum hringlaga sóltjöldum á ströndinni sitja fjölskyldurnar með matarkörfur sínar og það lítur út fyrir það þær haldi þar til allan daginn. Það virkar framandi að horfa á konurnar í kuflum við vatnsborðið. Þær vaða í mesta lagi upp að hnjám og þá aðeins til að aðstoða börnin. Ég læt það ógert að baða mig, það yrði bara óþægilegt að stíga upp úr vatninu í blautum kuflinum útbíuðum í sandi.

Hér er of heitt til að vera í sólinni, get ekki verið í bikini á ströndinni, sóltjöldin eru upptekin, sundlaugarnar óaðgengilegar, svo hvað get ég gert af mér? Af hverju er svona neyðarlegt að vera kona? Þjónarnir hafa ekki tíma til að ganga um beina í garðinum, svo ég sit bara á milli drynjandi hátalara í pálmatrjánum sem ýmist gefa frá sér hljóð skrúðgöngumarsa eða lúðrablásturs.

Á herberginu sé ég Al-Jazeera hálfa nóttina. Ég hef þörf fyrir smá móteitur. Það hefur verið jarðskjálfti í Kína þar sem vantar milljónir tjalda. Stjórn Afghanistans hefur ekkert taumhald á stríðsherrunum í dreifbýlinu. Talibanar eru í sókn, á meðan Ísraelsmenn vilja að Sýrlendingar rjúfi samband við Hamas samtökin. Íranir er stöðugt á lista Bandaríkjamanna sem hryðjuverkamenn. Á Gólanhæðum....... Eftir allar þessar hörmungar kann ég aftur að meta það hve ótrúlega heppin, rík og hamingjusöm ég er, sem Danskur ríkisborgari og ferðalangur."

Eftir lestur fyrri bókar Ninu, Pílagrímur í Mekka og þeirrar ofangreindu, hefur mér opnast sjónarhorn kvenna á því sem við köllum slör, slæður, kufla, búrkur o.s.frv. sem virðist órjúfanlegur þáttur í menningu þeirra þjóða sem kenna sig við Islam.

Í huga mér hafa vaknað ýmsar spurningar um skringilegheit mannskepnunnar í þessum efnum. Af hverju erum við sífellt að merkja okkur eftir því hvað við aðhyllumst? Af hverju viljum við merkja okkur sem kommúnista, kapítalista, Frammara, Valsara, kristna, Gyðinga, Mormóna, JC menn, Frímúrara o.s.frv?

Sjáum við það kannski í framtíðinni utan á hverjum og einum hvaða matvörur viðkomandi lætur inn fyrir varir sínar? Eða hvaða drykkjarvörur viðkomandi aðhyllist? Gera svona merkilegheit okkur litríkari en ella sem mannverur? Eða eru svona skringilegheit ekki bara merki um að eitthvað alvarlegt sé að mannskepnunni sem einni af dýrategundum jarðarinnar?

Hvað segja þeir merkilegu? Alla vega finnst mér þetta stórmerkilegt.

Pílagrímur í Mekka

Var að ljúka við lestur ferðasögu Ninu Aisha Rasmussen sem segir frá ferð sinni til Mekka í desembermánuði 2006, eða um sama leyti og Saddam Hussein var tekinn af lífi í Írak. Nina er fædd 1942, starfaði sem leikari á yngri árum en hefur ferðast mikið með manni sínum Hjalte Tin og einnig skrifað ferðasögur með honum.

Hún lýsir ferð sinni sem múslimur meðal kvenna og karla um þennan þekkta stað, þar sem múslimir koma saman á hverju ári til að minnast þess að Hagar, reikaði á þessum slóðum með Ísmael son sinn, bæði burtrekin úr húsum Abrahams og Söru sem nýlega höfðu eignast Ísak, forföður allra Gyðinga.

Múslimir telja að Abraham og Ísmael hafi svo síðar reist Kabaen sem öllum múslimum er skylt að reyna að komast til og ganga 7 hringi í kringum í 3 skipti og hljóta við það sérstaka upplifun og blessun. Í leiðinni skoða múslimir svo brunninn þar sem Hagar fann vatn handa sér og syni sínum í eyðimörkinni. Flesir múslimir kaupa svo vatn úr þessum brunni Zamzam og taka með sér til síns heimalands.

Hér leyfi ég mér svo að birta smá þýðingu úr þessari ágætu ferðasögu:

"Ég sný við og finn stað utan við moskuna, þar sem búið er að rúlla grænum fíltteppum út. Þrátt fyrir hinn kalda morgunn er ég ánægð með að vera úti og sjá dagrenninguna. Næturkuldinn hangir stöðugt í loftinu og öllum er kalt.  Nokkrir Afríkubúar sofa enn á sínum bænateppum. Einn hefur tekið með sér kodda.

Konurnar við hlið mér eru frá Kasakstan, Tyrklandi, Bosníu og eyjunni Kalimantan í Indónesíu. Indónesía er stærst allra múslimsku landanna, með yfir 200 milljónir íbúa, svo það er eðlilegt að margir þaðan séu á hajj. Sólin glóir við sjóndeildarhring að baki háhýsanna. Um leið og hún stígur upp verður hlýrra.

Þegar við komum aftur til hótelherbergisins, hættir hin kvefaða Aziza föstunni sinni og byrjar aftur að borða. Hún hámar í sig þessu flata arabíska brauði sem ég keypti og brýtur það í smá bita svo það verði auðveldara að vefja það utan um litla ostbitana. Hún molar hratt hvítan ost í smábita og af einstakri fórnfýsi býr til sykurbættan mauk úr auberginer og ólífum með sínum ísköldu höndum. Mín hikandi mótmæli hafa engin áhrif. Kannski hefur hún aldrei heyrt minnst á veirur. Ég held ekki. Hún bara gerir eins og hún er vön. Þegar ég hef borðað þennan sæta rétt, löðra fingur mínir í olíu. Ég næ mér í brauðbita og þurrka fingurna með honum. Fauziya, sem heldur að ég ætli að henda brauðinu á eftir, hrópar - Haram! Bannað! Ég þrýsti smá feta ost inn í brauðbitann og sting honum svo upp í mig. Sem barn lærði ég að það er synd að henda mat. Í dag hugsa ég að það hljóti að þjóna einhverjum tilgangi að korninu sé sáð, skorið upp, úr því bakað brauð og síðan selt. Og það hlýtur að vera ætlast til þess að brauðið sé borðað en ekki hent í ruslatunnuna.

Opnunarbænina hef ég ákveðið að læra utanað áður en við komum til Mekka. En hver stund sólarhringsins er án hvíldar og næðis, þannig að hvorki ég eða aðrir geta hvílst milli bænanna. Viðstöðulaust er gengið um, hrópað og bankað á dyr. Og ef það kemst á augnabliks ró, minnir rafknúin dyrabjalla lyftunnar okkur á hugsunarlausa nútíma uppfinningu."

 

Tvennar misvísandi sögur af Abraham, konum og sonum.

Sú saga sem við teljum að orðið hafi til fyrr, segir eftirfarandi: 1. Mós 22. kafli.

Hann sagði: "Tak þú einkason þinn, sem þú elskar, hann Ísak, og far þú til Móríalands og fórna honum þar að brennifórn á einu af fjöllunum, sem ég mun segja þér til."

Abraham var árla á fótum næsta morgun og lagði á asna sinn, og tók með sér tvo sveina sína og Ísak son sinn. Og hann klauf viðinn til brennifórnarinnar, tók sig upp og hélt af stað, þangað sem Guð sagði honum.

Á þriðja degi hóf Abraham upp augu sín og sá staðinn álengdar.

Hér er talað um einkason Abrahams, hann Ísak. En samkvæmt frásögninni í heild var Ísmael fyrri sonur Abrahams og hinnar egypsku ambáttar Hagar, sem fengin var til að ala honum son þar sem Sara var óbyrja. Ísak gat þá varla verið einkasonur Abrahams, heldur yngri sonurinn sem fæddist er Abraham var um 100 ára gamall, en sá eldri (Ísmael) þegar Abraham var 86 ára gamall.

Takið eftir að ferðin til Móríalands tók um 3 daga ásamt asna og tveimur fylgdarsveinum. Eigum við að giska á að vegalengdin hafi verið um 150 km?

En seinni sagan sem rekja má til frásagnar í Kóraninum er á þessa leið: Skv. Wikipediu

As Ibrahim made ready to return to the land of Canaan, Hajar asked him, "Who ordered you to leave us here"? When Ibrahim replied: "Allah"(God), Hajar said, "then Allah will not forget us; you can go". Although Ibrahim had left a large quantity of food and water with Hajar and Ismael, the supplies quickly ran out and within a few days the two were suffering from hunger and dehydration.

According to the story, a desperate Hajar ran up and down between two hills called Safa and Marwa seven times, trying to find water. Finally she collapsed beside her baby Ismael and prayed to Allah for deliverance. Ismael struck his foot on the ground, and this caused a spring of water to gush forth from the earth. Other accounts have the angel Jibral (Gabriel) striking the earth and starting a spring to flow. With this secure water supply, they were not only able to provide for their own needs, but were also able to trade water with passing nomads for food and supplies. When the Prophet Ibrahim returned from Canaan to check on his family, he was amazed to see them running a profitable well.

The Prophet Ibrahim was told by God to build a shrine dedicated to him adjacent to Hajar's well (the Zamzam Well). Ibrahim and Ismael constructed a small stone structure–-the Kaaba--which was to be the gathering place for all who wished to strengthen their faith in Allah. As the years passed, Ismael was blessed with Prophethood and he gave the nomads of the desert his message of surrender to Allah. After many centuries, Mecca became a thriving city and a major center for trade, thanks to its reliable water source, the well of Zamzam.

Hér erum við stödd í Mekka sem er um 1.200 km suð- suð- austur af Kananslandi og varla hefur asni gengið þetta á 3 dögum, eða um 400 km á dag?

En hér er einkasonurinn ekki lengur Ísak eins og gefið er í skyn í 1. Mós 22. kafla, heldur Ísmael. Það kemur líka skírt fram að hann er baby, eða smábarn eins og ég skil orðið.

En eitthvað er nú bogið við þessa aldursgreiningu því í 1. Mós 21. kafla segir:

Sveinninn óx og var vaninn af brjósti, og Abraham gjörði mikla veislu þann dag, sem Ísak var tekinn af brjósti.

En Sara sá son Hagar hinnar egypsku, er hún hafði fætt Abraham, að leik með Ísak, syni hennar.

Þá sagði hún við Abraham: "Rek þú burt ambátt þessa og son hennar, því að ekki skal sonur þessarar ambáttar taka arf með syni mínum, með Ísak."

Þarna er Ísak, seinni sonurinn tekinn af brjósti, kannski 1 - 2ja ára gamall og byrjaður að leika við eldri bróður sinn sem er þá orðinn 15 - 16 ára gamall (en samt baby).  Og það er einmitt þarna sem Sara uppgötvar að ambáttarsonurinn er frumburður Abrahams og á réttborinn erfingi gamla mannsins.  Sara krefst þess að Hagar og Ísmael verði tafarlaust rekin úr þessu annars ágætlega heppnaða fjölkvæni.

Abraham leitar ráða hjá guði sínum Jahve, sem telur að best sé að fylgja vilja Söru sem er búin að fylgja honum alla leið frá borginni Úr í Kaldeu og þaðan til Harran í Tyrklandi og svo suður til Kanaanslands í tugi ára og hátt í 2.000 km ferðalag, skv. 1. Mós 11. kafla.

Eru þessar frásagnir nothæfar sem sagnfræðilegar heimildir í trúarbragðafræði fyrir börn og unglinga?

Fórnarhátíð múslima hafin

Kaþólskir biskupar og prestar mega ljúga fyrir dómstólum.

Þessi staðhæfing kemur fram í heimildarmynd um mál fórnarlambs kaþólska prestsins Dennis Gray, frá Toledo í Ohio fylki. Heimildarmynd þessi, Twist-of-Faith, greinir frá tilraun Tony Comes sem 20 árum áður varð fyrir kynferðislegri misnotkun af völdum prestsins.

Í myndinni er sýnd upptaka af yfirheyrslu á prestinum, þar sem honum er leiðbeint af lögfræðingi biskupsdæmisins (diocese), hvenær hann á að neita að svara spurningum.

Lögfræðingur fórnarlambsins, Tony Comes, leiðir honum fyrir sjónir hversu vonlaust sé að höfða mál á hendur presti eða biskupsdæmi þar sem of langt sé liðið frá atburðunum.

Að auki sé ákvæði í svokölluðum canon laws, sem er safn reglna sem kaþólska kirkjan fer eftir, þar sem prestum er heimilt að ljúga í þágu kirkjunnar til að forða henni frá vandræðum.

Staðsetning tilvitnana í mynd: 1:05:13

"So, the diocese has filed the motion to dismiss. They are saying basically - even if you have a good case, you brougt it way to late - because the statue of limitations restricts your right to file unless you do it within a certain numbers of years. So at this stage, they're going to take advantage of every single delay. And that can turn a two-year lawsuit into a eight-year lawsuit."

- "I think if they were  truly concerned about helping  the victims, they would say, "Let's focus on what really happened, and look at the merits and what we should be doing," but they're not inclined to do that."

Now, the next thing is something called canon law, which is the book of rules that the Catholic church lives by. Under canon law priests are authorized to lie if it is in the interest of the church, to protect the church from scandals. - It's called "mental reservation".

- "Strict mental reservation", means that you can not answer a question, you can lie in your answer in order to protect the interests of the church. And, I think that's probably something that most people don't realize.

Mér sem grúskara í trúarbrögðum og kenningum trúsafnaða kemur það svo sem ekki á óvart að prestum og forstöðumönnum safnaða sé tamt að ljúga, en að það væri til skjalfest og að prestum væri uppálagt að gera slíkt undir nefndum kringumstæðum, það kemur mér á óvart.

Ég hélt í sakleysi mínu að biskupsdæmi legði ekki lögbrjótum lið, en hér er greinilega sterk vísbending um slíkt ef ekki sönnun.

Snúa sólarhringnum við í 30 daga

Það er ekki einfalt að vera múslimur á norðurslóðum þetta og næstu árin. Ramadan föstumánuðurinn sem byrjar að þessu sinni 22. ágúst og stendur til 19. september, færist svo fram um 10 daga á hverju ári þannig að árið 2016 verður föstumánuðurinn kominn að miðju sumri þegar svo til enginn tími verður fyrir múslima að nærast, reykja og stunda sitt kynlíf.

Þegar þannig verður þrengt að þeim muslimum sem vinna fullan vinnudag 5 daga vikunnar, fæ ég ekki betur séð en að þeir neyðist til að gefast upp á þessari  'sýndardyggð' og finna leiðir til að svindla á þessari áþján í heilan mánuð þegar sólin neitar að setjast. Þeir geta að vísu tekið sig upp og ferðast til suðlægari landa þar sem sólin sest á þeim tíma sem Múhameð spámaður vandist ásamt með sínum fylgjendum, en launamaður á venjulegum lágmarkslaunum sem býr við Heimskautsbaug með Icesave greiðslubyrði á herðum sér, hefur ekki ráð á slíku.

Ég get ekki séð að það sé neitt sérstaklega heilsusamlegt við svona föstumánuð um mitt sumar á norðurhjara veraldar. Konur, börn og sjúklingar eru að vísu með einhverjar undanþágur gagnvart þessum kvöðum, en margir pína sig til að þóknast vinum og ættingjum eins og þeir mögulega geta.

Menn nærast þá aðeins einu sinni á sólarhring, skella sér í svefninn, vakna til vinnu og eru meira og minna án einbeitingar þegar líður á vinnudaginn. Eftir vinnu verða þeir að bíða eða jafnvel sofa þar til sólin sest um miðnætti og byrja aftur á sama ferlinu. Getur svona umsnúningur virkilega verið heilsusamlegur?

En kannski verða þessar kvaðir til þess að múslimar flytjast úr landi og til þeirra landa þar sem sólin sest fyrr. Komi svo til baka þegar Ramadan er yfir vetrarmánuðina. Þá er gott að vera norðarlega, helst norðan Heimskautsbaugs. Vera má að mér skjátlist og Íslendingar skrái sig unnvörpum í samfélög múslima einmitt árið 2016 þegar föstumánuðurinn byrjar 6. júní og endar 5. júlí.

Íslenskir múslimar hefja föstumánuð

Danskir múslimar skrópa á föstudagsbæn

Danskir múslimar hafa mjög afslappað viðhorf til mætinga á föstudagsbæn í moskum landsins. Minna en 10% þeirra 200 þúsund múslima sem búa í Danmörku mæta við föstudagsbæn ef marka má niðurstöður kannana Lene Kühle trúfélagsfræðings með ph.d. gráðu og adjúnkt við Háskólann í Árósum.

Flestir múslimar hafa svipað viðhorf til moskunnar og kristnir hafa til kirkjunnar að mati Lene Kühle. Það er ágætt að hún er þarna, en við notum hana ekki.

Í dag, 21. ágúst 2008, byrjaði föstuhátíð muslima, Ramadan, sem stendur til 18. september, eða í heila 30 daga. Muslimar neita sér þá um mat, drykk, reykingar og kynlíf frá sólaruppkomu til sólarlags. Margir þeirra eru í vinnu, þurfa því að vakna um miðja nótt, biðja, þvo sér og nærast, áður en haldið er til vinnu. 

Hér á norðurhveli jarðar, verður tíminn æ lengri næstu árin sem múslimar verða að þrauka án vatns, matar, nikótíns og kynlífs, því Ramadan færist fram um 10 daga á ári hverju og nóttin værður æ styttri eftir því sem nær dregur miðju sumri.

Hætt er við að muslimar sem reyna að þrauka næstu árin við vinnu í Ramadan mánuði, falli um vegna vatns- og næringarskorts. Hér á vinnustað mínum hef ég þó orðið var við að þeir nærast sumir hverjir, því án matar missa þeir lappirnar undan sér, eins og einn orðaði það.

Það eru þó margir kostir við þessa sjálfspyntingu, t.d. að menn tapa nokkrum kílóum, hætta að reykja í mánuð og hugsa um að matur er ekki sjálfsagður hlutur sem margir fara á mis við í Afríku, Asíu og öðrum vanþróuðum löndum.

Verst þykir mér þó að vita að börn múslima byrja fljótlega að apa eftir foreldrum sínum og byrja að fasta í skólunum jafnvel frá 7 ára aldri. Hvorki foreldrar né kennarar geta þarna gripið inn í og bannað barninu þetta, því það er í andstöðu við stjórnarskrá landsins.

Nú standa yfir deilur á þingi Dana um hvort banna eigi búrkur, en sumir telja þær merki um kúgun kvenna og þess vegna beri að banna þær. Konur sem bera búrkur eða annan klæðnað sem hylur mestan hluta líkamans telja þó sumar að þær geri það af fúsum og frjálsum vilja, finnist þær loksins vera þær sjálfar og svo sé þetta eins konar trúartákn. Aðrar telja að þetta sé ekki trúartákn, heldur samfélagshefð sem þeim finnst virðingarverð og falleg.

Lene Kühle lét frá sér fara bókina Moskur í Danmörku - Islam og bænastaðir múslima árið 2006 og fjallar hún nánar um þessi mál og önnur tengdu samfélögum múslima.

Mér segir svo hugur, að múslimar sem vinna t.d. í Danmörku og áþekkum Vestrænum löndum, að þeir kunni æ betur að meta okkar samfélagsháttu sem byggist fyrst og fremst á þingbundnu lýðræði. Þeir hafa áhyggjur af ættingjum sínum sem búa í stríðshrjáðum löndum er stjórnast fyrst og fremst af klerkaveldi múslima og endalausum mannvígum.

Haredi Judaism - Hræðslu Gyðingdómur

Flest er nú til í henni veröld.

Hræddir við að brjóta lögmál

Mósebókanna en óhræddir að

kasta grjóti í alla þá sem "vinna"

að þeirra mati á hvíldardegi

Gyðinga, Sabbat. Ég sem var farinn

að trúa því að Ísraelsmenn héldu

svona öfgaöflum í lægðinni, en létu

þá ekki svo til afskiptalausa í 

virðingarleysi sínu gagnvart öðrum

samfélagshópum.

 

Ætli það þýði nokkuð að skikka þennan samfélagshóp til að hætta að nota skinn af dýrum í höfuðföt sín?

Hér til vinstri sést höfuðpaur samtakanna, Yitzhak Tuvia Weiss, með væna loðskinnshúfu.

Ekki undarlegt þótt mörgum þyki erfitt að umbera svona dólgshátt sem borinn er fram í nafni trúar eða sannfæringar.

Megi þessi söfnuður hvíla í friði, þegar dagar hans verða taldir.

 

Fjölmenn mótmæli yfir bílastæði

Jósef og Nikódemus reistu Jesú úr dauðadái

Michael Baigent leiðir að því líkum í bók sinni "The Jesus Papers" að Jósef nokkur frá Arímaþeu og Nikódemus hafi reist Jesús úr dauðadái eftir krossfestinguna. Hann bendir m.a. á eftirfarandi atriði því til stuðnings:

• Ópíum og fleiri efni voru geymd í njarðarvetti ætluð til deyfingar fyrir skurðaðgerð og bleytt í vatni til að virkja efnin rétt fyrir notkun. Það hafi verið í njarðavettinum en ekki edik eins og fullyrt er í sumum guðspjöllum.
• Með því að bera njarðarvöttinn sbr. Jóh 20:29-30 að nefi og munni viðkomandi olli það bráðu meðvitundarleysi.
• Þegar Jesús var stunginn í síðuna eftir að hann var tekinn niður af krossinum, vall út blóð, sem bendir til þess að hann hafi verið með lífsmarki. Blóð vellur ekki úr látnum manni, því hjartað er þá hætt að slá.
• Þegar Jesús missir meðvitund hrökkva hans nánustu frá og standa álengdar þegar Jesús er tekinn niður og fluttur í gröfina sbr. Lúk 23:49 "Og fólkið allt, sem komið hafði saman að horfa á, sá nú, hvað gjörðist, og barði sér á brjóst og hvarf frá. En vinir hans allir sem og konurnar, er fylgdu honum frá Galíleu, stóðu álengdar og horfðu á þetta."
• Hann var tekinn í skyndi niður af krossinum, lagður í einkagröf ríks manns sem ekki hafði verið notuð áður í námunda við aftökustaðinn, sbr. Lúk 23:50-53 og Jóh 20:41-42
• Jósef og Nikódemus hjúkruðu Jesú strax um nóttina sbr. Jóh 20:39 "Þar kom líka Nikódemus, er fyrrum hafði komið til hans um nótt, og hafði með sér blöndu af myrru og alóe, nær hundrað pundum."
• Gröf Jesú hefur að öllum líkindum verið í Kidron dal þar sem enn þann dag í dag má sjá fjölda hellisskúta skorna inn í klettana í námunda við Getsemane garðinn sem líklega hefur einnig verið í einkaeigu.

Ópíum, belladonna og hass voru m.a. notuð saman til deyfingar á þessum tímum. Þær líkamlegu kvalir sem fylgja neglfestingu geta haft í för með sér lost sem síðan getur leitt til dauða eins og við flest þekkjum. Deyfingin sem Jesús fékk úr njarðavettinum hefur greinilega nægt til þess að deyfa sársaukann um muna og komið í veg fyrir lost um leið og Jesús missti meðvitund.

Það er athyglisvert að nánustu vinir og ættingjar Jesú voru ekki næst Jesú er hann missti meðvitund á krossinum og áttu þess vegna erfitt með að greina nákvæmlega frá því sem gerðist eftir það. Þeir "stóðu álengdar og horfðu á þetta" segir orðrétt.

Jósef sem var lærisveinn og vinur Jesú á laun af ótta við Gyðinga, en trúlega vel að sér í fræðum Austurlandabúa hvað varðar stjörnuspeki, náttúrulækningar og lífsspeki. Hann var greinilega vel metinn af Pílatusi sem treystir honum alveg fyrir ástandi Jesú

Myrra og alóe, blandað saman, var ekki notað til að smyrja lík eins og margir kristnir menn vilja meina. Myrra var notuð m.a. til að stöðva blæðingar. Alóe var ætlað sem mýkjandi og græðandi, bæði útvortis og innvortis.

María, vinkona Jesú, hefur síðan verið ein af þeim fyrstu sem sáu Jesú í sárum sínum og viðkvæman fyrir snertingu og faðmlögum.

Jóh. 21:17   "Jesús segir við hana: "Snertu mig ekki! Ég er ekki enn stiginn upp til föður míns. En farðu til bræðra minna og seg þeim: ,Ég stíg upp til föður míns og föður yðar, til Guðs míns og Guðs yðar."

Jesús hittir síðan lærisveinana strax fyrsta dag vikunnar og svo aftur viku seinna þar sem Tómas var viðstaddur og skoðaði sár Jesú skv. Jóh 21:19-27  Fyrsti dagur vikunnar, sunnudagur, var síðan tekinn upp sem helgidagur kristinna til aðgreiningar sið Gyðinga sem héldu síðasta dag vikunnar, laugardag, heilagan.

Seinna fer hann svo lengra norður, eða til Galíleu þar sem hann hittir postulana, borðar steiktan fisk eins og við þekkjum, kemur svo aftur til Jerúsalem og hverfur algjörlega úr guðspjöllunum sem slíkur við Olíufjallið í Betaníu 40 dögum eftir páska.

Hvað um hann verður eftir það, er mönnum enn þann dag í dag, ágiskunarefni. Eitt er víst að honum hefur ekki verið vært í Ísrael eftir þennan atburð. Sumir halda því fram að hann hafi sest að í Kúmran hjá Essenum, aðrir halda því fram að hann hafi flúið til Egyptalands og dvalið þar til æviloka, trúlega nálægt Nag Hammadí þar sem Gnostisku handritin fundust 1945.

 

Hvað tefur endurkomu Jesú Krists?

Nokkrir kristnir söfnuðir, Vottar Jehóva, S.D.Aðventistar, Krossinn, Vegurinn og fleiri Hvítasunnusöfnuðir hafa í gegnum árin hamrað á þeirri kenningu að Jesús sé alveg að koma til að mynda þúsund ára ríki, dæma lifendur og dauða eða byrja á því að hrífa burt hina trúuðu svo þeir þurfi ekki að þola þrengingartíma endaloka þessa heims.

Ofstækisfullir einstaklingar sem telja sig knúna til þess að boða endurkomu Jesú hamra á vissum einkennum sem fylgja aðdraganda meintrar endurkomu, en fela sum einkennin sem eru þess eðlis að þau rætast aldrei og þar af leiðandi tefst endurkoma Jesú í það óendanlega þar til flestum verður ljóst að hún verður aldrei að veruleika.

Eftirfarandi einkenni eiga að koma á undan endurkomunni skv. Matt 24. kafla:

• Margir munu koma í mínu nafni og segja: ,Ég er Kristur!` og marga munu þeir leiða í villu.
• Þér munuð spyrja hernað og ófriðartíðindi.
• Þjóð mun rísa gegn þjóð og ríki gegn ríki, þá verður hungur og landskjálftar á ýmsum stöðum.
• Margir munu þá falla frá og framselja hver annan og hata.
• Því að fram munu koma falskristar og falsspámenn, og þeir munu gjöra stór tákn og undur til að leiða afvega jafnvel hina útvöldu, ef orðið gæti.Gott og vel.

Ofangreind atriði má segja að séu sígild og geti verið í gildi í dag. Benný Hinn leikur á alls oddi og selur grimmt sína læknisþjónustu, en fjárfestir og verslar eins og honum sýnist fyrir tekjur sínar. En svo fer að verða erfiðara að sjá eftirfarandi rætast:

• Þá munu menn framselja yður til pyndinga og taka af lífi, og allar þjóðir munu hata yður vegna nafns míns.

Ofangreint atriði er í sérstöku uppáhaldi hjá Vottum Jehóva og S.D.Aðventistum. Vottar Jehóva benda þarna á "nafn míns", sem nafnið Jahve eða Jehóva. Aðventistar benda aðeins á nafnið Jesú í þessu sambandi en telja að Páfavaldið muni sérstaklega eltast við þá út af "hvíldardeginum", þ.e. laugardeginum sem er hinn eini sanni helgidagur að þeirra mati.

• Þá verður sú mikla þrenging, sem engin hefur þvílík verið frá upphafi heims allt til þessa og mun aldrei verða.

Ofangreint hefur ekki ræst ennþá, en nú eru gósentímar hjá ofstækisfullum einstaklingum og benda mönnum á mengun, offjölgun, hungur, stríð fyrir botni Miðjarðarhafs og svo væntanlegar afleiðingar loftslagsbreytinga.

En svo kemur síðasta loforðið sem virkar eins og spaug aldanna fyrir þeim sem lengi hafa pælt í þessum spádómum;

• Og þetta fagnaðarerindi um ríkið verður prédikað um alla heimsbyggðina öllum þjóðum til vitnisburðar. Og þá mun endirinn koma.

Þrátt fyrir margra áratuga  trúboð í Afríku, Asíu, Kína og öllum kommúnistaríkjum heims, þá hefur "fagnaðarerindið" ekki náð eyrum almennings þessara landssvæða og heldur ekki stjórnum þeirra.

 Jafnvel þó að fólk þessara heimshluta flytji til Vesturlanda, hefur það ekki neinn áhuga fyrir "fagnaðarerindinu".

Sem dæmi má nefna allan þann fjölda Múslíma sem flust hafa til Vesturlanda undanfarna áratugi. Þeir horfa algjörlega fram hjá allri trúarflóru Vesturlandabúa en halda fast við siði sinnar fjölskyldu og horfa eingöngu á sjónvarp frá heimalandi sínu í gegnum gervihnattasjónvarp.

Svo til að bæta gráu ofan á svart hamra Hvítasunnumenn þessa dagana sérstaklega á eftirfarandi fyrirheiti sem þeir kalla "burthrifninguna".

• Þá verða tveir á akri, annar mun tekinn, hinn eftir skilinn.
• Tvær munu mala á kvörn, önnur verður tekin, hin eftir skilin.

Orðað svona fyrir nútímanninn:

• Tveir úti að aka, annar tekinn úr umferð, hinn látinn eiga sig.
• Tvær stúlkur við afgreiðsluborð, önnur skyndilega hverfur, hin heldur áfram að vinna.
• Tvær farþegaflugvélar að lenda, áhöfn annarrar hrifin til fundar við Guð, hin áhöfnin látin eiga sig og lendir heilu og höldnu.